hy    |   fr

Անլուռ

adj.

Որ ոչ լուռ կայ, կամ ոչ լռէ. սուս տուրմազ.

Որք անլուռ բերանով բողոք բարձեալ յանդիմանէին. (Փարպ.։)

Զանլուռ բերան բազմախօսին. (Յիսուս որդի.։)

Աշակերտքն անլուռ լեզուօքն քարոզեցին. (Համամ առակ.։)